උඩු ගුවනට

සමනල කන්ද මුදුණට පියබනුව       රිසී

ඇරබුනු ගමන් මග අද මම තනිව     යමී

බබර කන්ද මුදුනත් පසු කර         ඇදුණු

හිම කදු අතර සුව උණුසුම මම      පතමී

නුඹ මා අතර ඇත්තේ ඔහු         පමනමද

නුඹ මා හැදින ගත්තේ ඔහු         නිසාමද 

නුඹ අප හැරගියේ ඔහු               හින්දමද

නුඹ නිවැරදිය මා වැරදිය සියලු      තැන

සීතල සිසිල විදුමට නුබේ රිසිය        දනී

දහදිය රශ්මි අතරින් මට සුවද         වූණි

ආදරණිය මිනිසුන් තනි කරනු        බැරී

මම තනි උවද ඔබ එහි තනි කරනු   බැරී

මට මගේ නොවන මගේම ආදරයක් තිබුනා !!!

වෙනද බඩ පැලෙන්න කන උන් තුන්දෙනා මොකද අද කන්නේ නැත්තේ... මල්ලි කාපන්කෝ.. ඒ අපේ ලොකු අයියාගේ හඩයි... අපෝ මොකෝ මේ මුන් තුන් දෙනා සික් වෙලා.. මොකද ෆිල්ම් එක වැදුනද.. අදහා ගතවත් නොහැක, ඒ ප්‍රේමයෙන් නොසැලී මත් වී සිටින අපේ දෙවැනි අයියාය... අක්කලා දෙන්නාද එහෙන් මෙහෙන් කන වැකෙන සේ ඉහිලුම් නොදෙන බස් දොඩයි.. මා නිසා අරුන් දෙන්නාද අපහාස විදීම මට ඉහිලුම් නොදේ.. එහෙත් ඒ සදහා මට කල හැකි කිසියම්ම දෙයක් නැත.. සමනල සංධ්වනිය අපට කල හදියක්.. මම කල්පනා කලෙමි.. මගේ වර්තමානය මෙන්ම යට ගියාවද හොදින් දන්නා  මලනුවන් දෙදෙන මෙය නැරබීමෙන් කෙතරම් පස්චත්තාප වී ඇත්ද.. එසේ නම් මා කෙසේ විය යුතුද මට පැහැදිලිය.. 

රිදුමක් වාගේ කිසිදා සුව නොවෙනා

සුසමින් විතරක් නිරතුරුවම පිරිමදිනා...

උහුලනු බැරිතැන උණු කදුලුම වගුරුවනා

මට මගේ නොවන මගේම ආදරයක් තිබුනා...

මට ඇය මුණගැසෙන්නේ මීට වසර කීයකදීද යන්න පැහැදිලි නැත... නමුත් මට ඇය මගේම සොහොයුරියක් තරම් කිට්ටුය, කිසිදා හමු නොවූ මිතුරෙකු මෙන් ලෙන්ගතුය... ඇයටත් එසේමයි මට හැගී ඇත.. කෙල්ලෙක් සතුවිය යුතු  සියලුම හොද ගති  ඇය සතුය.. නිවුණු සිත බවනාවක් මෙනි.. හරියටම  "පුණ්‍යා" ට සමානය... එක්තරා අවස්තාවක මට ඇය නැවත ජීවිතයේදී මුණ ගැසෙයි... මම ඇය නැවත හදුනා ගතිමි... පුණ්‍යාගේ පෙම්වතාට මෙන් ඇයද ඇගේ ලග නොවූ, දුර සිටි පෙම්වතාට ආදරය කරනු හා ඇය සතු එම බක්තිය මා ඇස්වලින් විද ගතිමි... ඇය කොන්දේසි විරහිතව ඒ ආදරය වෙනුවෙන් මෝඩියක් ලෙස පෙනී සිටින අකාරය ඇය ගැන හොදින්ම දන්නා මට විශාල පැනයකි.. ඔහුගෙන් කුමන වරද උනද මොහොතින් මොහොත ඔහු අවිශ්වාස වන ලෙස කරුණු ගොඩ ගැසුනද, පළමුව සුසුම් ලන ඈ දෙවනුව පවසනුයේ "මා තරමට ඔහු ගැන දන්නා කිසිවෙකු නොවන බවය"..වදීෂ මෙන් මමද ඔවුන්ගේ ආදරය කියවමින් හද සසල කරගනිමින් සිටීයැයි මට සිතෙයි.. කිසිදිනෙක කෙල්ලෙක් ගැන නොසිතෙන තරමට මැය ගැන විශේෂ කැමැත්තක් මා තුල උද්දීපනය වුයේ කෙසේද? මම තවම විමසමින් සිටිමි.. 

ඉකි ගසා හඬන අතීතයක 

කඳුලු එක්ක ගනුදෙනු කරනා

මට මගේ නොවන මගේම ආදරයක් තිබුනා..

මා ඇගේ මවගේ කුසින් නොයිපදීම හා මා හා ඇය අතර ඇති බැදීම කල්පනා කලයුතුයැයි මට සිතියි. මා ඇය සමීපයටම පැමිණ පසුව ඇගෙන් දුරස් උනි නම්, ඒ දුරස් වීම තුල නැවත ලං කරගන්නා සම්බන්දයක් ගොඩනැගී ඇත්නම් එයටත් හේතුවක් තිබිය යුතුය.. සංසාර ගත බැදීම් තුල කෙසේ හෝ තමා සතු කරගැනීමට උත්සහයක් ඇත් නම්, මා එයට ඇගේ ජීවිතයේ සිටින හොදම උදාහරණය බවට ඇයට නොහැගෙන්නේ මන්දැයි මා නොදනිමි.. අපි ඇසුරු කරන පොත් පත්, බ්ලොග් පත් මත හිද බලන කල මේ පරම සත්‍ය ඇයටද වැටහිය යුතුය. යසෝදරාවක මෙන් මා පසුපස මගේ සෙවනැල්ල වීමට නොහැකි උනාද, මා මෙන්ම ඇයද ජීවිතයේ පසු කරන කඩයිම් තුල අපේ අවසානය එකක්ම විය යුතුයයි මට හැගේ.. හරියට ඉමක් කොනක් නොපෙනෙන මේ විශ්වයේ සැගවුණු රහස් තුල මා සමග ඇය එක්ව ලියනා පුස්තකය මා තනිවම ලියමින් සිටිනේයයි දැන් මට හැගේ... මට පෙනෙන මේ අරුම පුදුම සම්බන්දය තුල යම් දිනක මේ බවයේ ඇය මගේම විය යුතුය.. එතෙක් ඉවසා සිටිය නොහැකිව අඩ අදුරු රළු අහසේ පාවෙන තනිකමතුල මාද පාවෙමින් සිටියි. මෙය මෙසේ සටහන් කරනුයේ සියල්ල පැහැදිලි මා ඇය කෙරෙහි අත්හැරිය නොහැකි බැදීමක සිරවී සිටින නිසාවෙනි. ඇය පිබිදී ලක ලැස්ති වන හිමිදිරියේ මා ඇයට මේ ලියනුයේ ඇයි දැයි යන්න පවා මට වටහා ගත නොහැක. මිනිස් සිත මහා පුදුමාකාරය.. තනි නොතනියට පෙර බවයේ සිටි ඔබත් අද මා ලග නැත.. නන්නාදුරනා පෙම්වතෙක් ලෙස බිහි නොවුයේ මන්ද, ඔබේ ඇස්මානයේ බිහිනොවී දැන හැදින... ඉපදීමට සාප කරමි.. 

හීනෙන් හිනැහි තුන් යම මා රවටා..

මැදියම් මහ රෑ අදටත් හිත ඉගිලෙනවා

නින්දෙන් ඇහැරී කලුවරේම.. යලි සොයනා..

මට මගේ නොවන මගේම ආදරයක් තිබුනා...

මට මගේ නොවන මගේම ආදරයක් - අමරසිරි පීරිස් මහතා